Over mij

Natuurlijk heb ik een ego en een pijnlichaam. Maar ik bén het niet. Ik ben, die ik ben en kies voor AANWEZIG ZIJN in de liefde, die alle verstand te boven gaat. Voor mezelf en voor de wereld waarin ik leef. NU! Wie de kranten leest, weet hoe deze wereld zich wentelt in angst en ellende. Ik geloof dat het de roeping van de mens is om juist Liefde en Vreugde in de wereld te brengen.

Mijn levensverhaal in het 'kort' 

Van 1975 tot 1995 was ik werkzaam in het onderwijs. Kinderen helpen om zichzelf en de wereld te ontdekken, te leren samenwerken, te ervaren dat iedereen anders is en dat je daar niet bang voor hoeft te zijn. Het was gaaf en leuk, maar toen de computers kwamen, vond ik een nieuwe uitdaging. Hoe techniek in te zetten om mensen bij elkaar te brengen. In 1991 begon ik daaraan en in 2021 was het klaar. Van 1999 tot 2021 werkte ik aan Covide, een uniek platform voor het MKB om binnen je organisatie zo goed mogelijk samen te werken. Eind 2020 heb ik het investeren daarin opgegeven, want ik slaagde er niet in om ondernemers te overtuigen van de bijzondere mogelijkheden en de extra kansen die Covide bood. Ik moest erkennen, dat de wereld waarin we leven vooral gedreven wordt door de illusie, dat het eigen succes (= gelijk) belangrijker is dan het geluk van hen zelf én anderen. En eerlijk is eerlijk: ook ik zelf was vele jaren vooral in de ban van mijn eigen gelijk. Pas sinds ongeveer mijn zestigste ontdekte ik:

"Gelukkig zijn met je eigen leven is het hoogst haalbare succes voor een mens en hoe mooi het is om mogelijkheden te zien om van betekenis te zijn voor de wereld om je heen."

Inmiddels gepensioneerd heb ik overigens gemakkelijk praten, want mijn wieg stond in 1955 in Nederland bij een liefhebbende moeder en vader, wat me qua welvaart een enorme voorsprong gaf op verreweg de meeste andere mensen op onze planeet. Al mag ik er wel bij zeggen, dat we in economisch opzicht arm waren in vergelijking met andere Nederlanders. (In 'Dossier armoede' vertel ik hier iets meer over, want wie nooit armoede heeft gekend, heeft geen idee, wat dat voor een mens betekent en met die mens doet.)

Op wat kleine ongemakken na mankeer ik anno 2023 lichamelijk niets, voor zover mij bekend. Dat dachten we ook van mijn lieve vrouw Karin. Helaas bleek op maandag 12 juni 2023, dat kanker sluipenderwijs je leven binnen kan dringen. Onze situatie ervaren we op dit moment (20 juli 2023) als tweeledig:

• Enerzijds de rollercoaster rond het abonnement op het ziekenhuis met onderzoeken, gesprekken en helaas palliatieve chemokuren, die gelukkig goed aanslaan, waardoor Karin zich naar omstandigheden redelijk comfortabel voelt;

• Anderzijds de overweldigende liefde voor elkaar, maar ook van onze kinderen, familie en vrienden, die om ons heen staan en ons dragen;

En dat laatste is zo ontzettend fijn, dat Karin en ik deze tijd als bijzonder en gezegend ervaren.

Er zijn overigens meer dan voldoende voorbeelden van mensen die materieel nog veel meer beschikbaar hebben en toch niet gelukkig zijn, terwijl mensen ook in buitengewoon zware omstandigheden juist wel gelukkig blijken te kunnen zijn. Ik vind de in 2018 overleden Stephen Hawking en de in 2021 overleden Bibian Mentel heel bijzondere en inspirerende voorbeelden daarvan. "Kijk niet naar wat je niet hebt, maar naar wat je wel hebt en wees daar dankbaar voor!"

Ook is mijn brein niet door een aangeboren afwijking, ziekten, structurele stress of trauma's beschadigd. Ik heb dus echt heel veel mazzel gehad met mijn afkomst, opvoeding, lichaam, geest, geestelijke en lichamelijke gezondheid en tenslotte ben ik ook financieel goed door de eerste twee helften van het leven gerold, waardoor ik een tot dusver heerlijke derde helft beleef.

Nee, ik voel me natuurlijk niet altijd en constant gelukkig. Ik ben immers gewoon een mens. Natuurlijk ken ik ook de pijn van iets of iemand verliezen. Aan de dood of een keuze. 

Ik ben bijvoorbeeld van nature opvliegend. Een heel vervelende eigenschap waardoor ik lang veel moeite moest doen om mezelf te accepteren. En thuis is mij met de paplepel ingegoten, dat de mensheid nooit echt gelukkig zal zijn, zolang er het weten van onrecht is. Inmiddels heb ik geleerd om niet meer te vechten tégen onrecht, maar mij - met vallen en opstaan - in te zetten vóór het zoeken naar samenwerkingsverbanden om heel in het klein te werken aan een wereld, waarin we in vrijheid samenleven in een inclusieve en rechtvaardige wereld, waarin voor onveiligheid en armoede geen plek meer is. 

Als ik oplettend ben (= mindfull en bewust aanwezig), herken ik geregeld een kloof tussen wie ik ben en wie ik zou willen zijn. Ik heb echter niet alleen die kloven leren herkennen, maar ik heb ook de sleutel gevonden van de brug terug, naar wie ik wil zijn. 

Het is niet dat ik het gelukkig zijn nastreef. Maar ik oefen wel in het mediteren van wat de Goede Geest mensen door de eeuwen heen heeft ingefluisterd. Eigenlijk is het heel simpel, als je bedenkt, dat er uiteindelijk maar twee basis-emoties zijn: Liefde en angst! Via het wonder van de Bijbel heb ik geleerd, dat er niets hogers bestaat, dan een leven vanuit de Heilige Geest (= Liefde) en niets lagers dan een leven vanuit ons ego (= angst om niet speciaal genoeg te zijn, die zich uit in agressie, frustratie en alle middelen om juist wel bijzonder te willen zijn). Deze site is dus ook niet bedoeld om mijn menszijn als bijzonder te schetsen, maar om open en kwetsbaar de keuzes te verantwoorden voor dat wat ik in verschillende projecten doe.

Voor wie het christendom door haar dwalingen heeft afgedaan: op de website re-minding.nl is het vanuit boeddhistisch gezichtspunt uitgewerkt met: 

• perspectief
  Ik ben erkentelijk naar en dankbaar voor de mensen van wie ik er mocht zijn en door wie ik ben geworden wie ik ben. Al die mensen met wie ik een stukje mocht oplopen.

• bescheidenheid
  Wie ben ik in een wereld met miljarden mensen, een immens dierenrijk en overweldigende natuur nu eigenlijk? In elk geval niet het centrum!

• humor
  Zelfspot is een mooi middel om bescheidenheid te oefenen. En lachen om hoe mensen als Herman Finkers en anderen met woorden de dingen in perspectief kunnen plaatsen of met elkaar verbinden.

• acceptatie
  Het is zoals het is. Aan wat gebeurd is, kan ik niets meer veranderen. Beter focus ik me op de cirkel van invloed dan op die van betrokkenheid.

• vergevingsgezindheid
  Ik las ergens: "Vergeving bevrijdt ons van het vaak ingewikkeld samengesteld gif van emoties als boosheid, wraakgevoelens, minderwaardigheidsgevoelens en onmacht. Vergeving ontneemt het trauma zijn macht. Vergeving is de poort naar de Liefde!"

• vrijgevigheid
  Een in zowel het Christendom, als de Islam als het Boeddhisme bekende daad van belang. Geven gaat echter niet alleen over materie, maar zeker ook over aandacht en geborgenheid. Vrijgevigheid of generositeit vormt het slotstuk van de vorige zeven deugden: mensen hebben mensen nodig! Of zoals Afrika het ons leert in Ubuntu: ik ben alleen, omdat wij zijn. We zijn als door een navelstreng met elkaar verbonden. Jaren geleden schreef ik er de blog 'Je kan niet kiezen geen navelstreng te hebben' over.

Vrienden moeten mij soms nog steeds corrigeren. Bijvoorbeeld als ik wat doordraaf in gedrevenheid of me laat meeslepen door boosheid of teleurstelling. En Karin tenslotte dient af en toe als anker voor mij, als ik bijvoorbeeld niet oplettend ben. Mensen hebben mensen nodig! En dat geldt zeker voor mij.

Zo, open en kwetsbaar, ben ik compleet, gelukkig en in staat creatief van betekenis te zijn voor de wereld om mij heen. Niet vanuit mijn ego, maar vanuit de Goede Geest, het Innerlijk Licht, dat elk mens en dus ook ik in genade mag ontvangen.

Waarom ik als gelukkig mens 'van betekenis zijn' zo belangrijk vind.

Wetenschappelijk is vastgesteld (zie ‘Allemaal andersdenkenden’ van wijlen Prof. Dr. Geert Hofstede), dat alle mensen door de cultuur waarin ze opgroeien, cultureel ook anders zijn geprogrammeerd. Wetenschappers gaan ervan uit, dat elk mens individueel voor ongeveer 50% geprogrammeerd is door de genen en vervolgens gevormd wordt door de context die bestaat binnen de diverse groepen/kringen, waarin men opgroeit. Voor mij persoonlijk zijn met name Dr. Steve Peters (Engelse sportpsycholoog die nieuwe wetenschappelijke kennis op voor een breed publiek toegankelijke wijze heeft gedeeld (*)), Edith Eger (Amerikaans psycholoog en overlever van de Holocaust), een Cursus in Wonderen en Eckhart Tolle (Duitse leraar en auteur op het gebied van spiritualiteit) belangrijk geworden. 

Het unieke van menszijn is, dat we voor een deel (zie het bovenstaande) ook zelf onze route in het leven kunnen bepalen. Van Edit Eva Eger (*) kunnen we leren, dat er voor ons mensen veel te kiezen is. We kunnen ervoor kiezen om anderen de schuld te geven als wij iets fout doen. We kunnen ervoor kiezen om dan met een beschuldigende vinger naar onze opvoeding, onze ouders of God te wijzen. We kunnen ervoor kiezen om geen verantwoordelijkheid te nemen voor wie we zijn en wat we doen. Maar van Stephen Covey heb ik geleerd, dat we ook kunnen groeien naar onafhankelijkheid en daarna - en dat is een keuze - naar wederzijdse afhankelijkheid. Via overwinningen op jezelf en overwinningen samen met anderen kunnen we in alle menselijke bescheidenheid een bijdrage zijn in de levens van anderen, in de wereld waarin we leven. Ik heb 'voor een deel' hierboven echter niet voor niets onderstreept. Want ik ontken absoluut niet, dat geluk en pech ook een belangrijk deel uitmaken van wat er in iemands leven kan gebeuren. Het meritocratische geloof dat ik 100% verantwoordelijk ben voor het succes in mijn leven, dat geloof deel ik niet. Ik begon al met waar mijn wieg stond en zo hebben diverse mensen en omstandigheden onderweg mij geholpen en heb ik heel vaak ook gewoon 'stom' geluk gehad!

Allemaal zijn we dus verschillend en toch hebben we nog veel meer, dat ons met elkaar verbindt. Dat maakt, dat we constant keuzes maken tussen ons individuele menszijn en ons menszijn als deel van een samenleving (groot of klein). Keuzes tussen muren om ons te beschermen of bruggen om over te steken naar anderen of … naar wie we zelf liever zouden willen zijn. Keuzes tussen ons ego (en een leven gebaseerd op angst of een substituut daarvan) en deel van het geheel (Ubuntu: een diep besef van onderlinge verbondenheid van mensen met elkaar en de natuur). 

Ik kies voor een inclusieve en rechtvaardige wereld om liefdevol samen te leven. Mijn uitdaging is om daarin hier en nu aanwezig te ZIJN zonder me te verliezen in negativiteit en oordelen en mijn roeping om Liefde te ZIJN en Vreugde in de wereld te brengen.

In de Preek van de Leek die ik op zondag 5 februari 2023 mocht houden in de Emmaüskerk in Barneveld leer je me kennen, zoals ik er graag wil ZIJN en waarop ook jij me mag aanspreken, als je me niet zo ervaart. 

(*) Ik heb deze boeken, dus als je ze niet kunt kopen of lenen in de bieb, mag je ze van mij lenen om te lezen.