Over mij

Wie de kranten leest, weet hoe deze wereld zich wentelt in angst en ellende. Ik geloof dat het de roeping van de mens is om juist Liefde en Vreugde in de wereld te brengen.

Mijn levensverhaal in het 'kort' 

Opgegroeid in een liefdevol gezin heb ik in mijn leven diverse keren keuzes gemaakt, die niet altijd positieve invloed hebben gehad, maar die me wel mede hebben gevormd tot wie ik ben. Zo is de vanuit zijn perspectief logische en zelfs van daaruit als liefdevol te benoemen afkeuring op ongeveer 6-jarige leeftijd door mijn vader van immense invloed geweest: ik heb die afkeuring opgeslagen als 'Ik ben niet goed genoeg!' en heb het vanaf toen vertaald met 'ik zal bewijzen, dat ik wel slim, handig en sterk ben.' Pas rond zestigjarige leeftijd kwam ik er langzaamaan onder de voortdurende zachte invloed van mijn lieve vrouw achter, dat ik mezelf daarmee mijn levenlang gegijzeld heb en langs die meetlat ook de mensen heb gelegd, waar ik onderweg mee te maken kreeg. Ik ben overduidelijk een heel langzame leerling van het leven geweest. En onderweg heb ik anderen gekwetst met zowel mijn zelf gekozen slachtofferschap als de overdreven drive om te presteren. Gedane zaken nemen geen keer, maar 

• door onderwijzer te worden om mijn ouders te pleasen maakte ik me op die scholen soms onmogelijk door ruzie te maken, omdat ik invloed probeerde te realiseren, waar dat niet mogelijk en gewenst was.

• Door te trouwen met Janny, het meisje waar ik weliswaar heel verliefd op was, maar zowel zij als ik waren gewoon veel te jong. Ons huwelijk heeft wel twee prachtige dochters voortgebracht, maar de in 1995 door mij geforceerde scheiding heeft veel pijn gedaan en nog.

• Door mij als eigenaar van ICT-bedrijfjes zowel naar personeel als klanten en partners te gedragen als iemand die zijn gelijk boven gezamenlijke synergie te plaatsen.Wil je geluk of wil je gelijk?

Op wat kleine ongemakken na mankeer ik eind 2025 lichamelijk niets, voor zover mij bekend. Dat dachten we ook van mijn lieve vrouw Karin. Helaas bleek op maandag 12 juni 2023, dat kanker sluipenderwijs je leven binnen kan dringen. Onze situatie daarna was tweeledig:

• Enerzijds de rollercoaster rond het abonnement op het ziekenhuis met onderzoeken, gesprekken en helaas palliatieve chemokuren. Uiteindelijk toch leidend tot Karin's overlijden op 3 februari 2025;

• Anderzijds de overweldigende liefde voor elkaar, maar ook van onze kinderen, familie en vrienden, die om ons heen stonden en ons droegen; 

En dat laatste was zo ontzettend fijn, dat Karin en ik de tijd van 12 juni 2023 tot 3 februari 2025 toch als bijzonder en gezegend hebben ervaren. Daarbij hebben we vooral geleefd vanuit de overtuiging, dat we 'niet hoeven te weten over morgen, als we vandaag maar van elkaar houden'. (een zin uit "De jongen, de mol, de vos en het paard', een prachtig boek van Charlie Mackesy, dat ik op vaderdag 2023 kreeg van mijn lieve dochter Gonda.)

Ook mét die verschrikkelijke boodschap hebben we tot het overlijden van Karin op 3 februari 2025 een weg gevonden om te leven met de dag en elke dag als een cadeautje uit te pakken.

Op 7 februari 2025 hebben we met veel belangstellenden in een viering en gedenken van haar leven afscheid genomen van onze lieve vrouw, dochter, moeder en oma. Zij leeft sindsdien voort in ons hart en handelen.

Ik voel me natuurlijk dus niet altijd en constant gelukkig. Ik ben immers gewoon een mens. Ik ken ook de pijn van iets of iemand verliezen. Aan de dood of een keuze. Een pijn die soms bijna niet te dragen is. Maar ook... is daar het wonder, de magie van het leven, waarin wij niet op onszelf staan maar één zijn, samen. Als bloemen in het universum. Tijdens het afscheid van Karin sloot ik af "Ik draag je bij me tot het doek valt." Op 20 november - dus bijna 10 maanden later - zong Stef Bos 'Jij bent hier', een tekst die me kippenvel bezorgde, omdat het letterlijk verwoord, hoe Karin HIER en NU in mijn leven aanwezig is. Als voortdurende inspiratie om Liefdevol lichtvoetig te leven en steeds opnieuw lost te laten, wat beknelt. 

Want ik ben van nature ook opvliegend. Een heel vervelende eigenschap waardoor ik lang veel moeite moest doen om mezelf te accepteren. En thuis is mij met de paplepel ingegoten, dat de mensheid nooit echt gelukkig zal zijn, zolang er het weten van onrecht is. Inmiddels heb ik geleerd om niet meer te vechten tégen onrecht, maar mij - met vallen en opstaan - in te zetten vóór het zoeken naar samenwerkingsverbanden om heel in het klein te werken aan een wereld, waarin we in vrijheid samenleven in een inclusieve en rechtvaardige wereld, waarin voor onveiligheid en armoede geen plek meer is. 

Als ik oplettend ben (= bewust aanwezig), herken ik de kloof tussen wie ik ben en wie ik zou willen zijn. Ik heb zelfs niet alleen die kloven leren herkennen, maar ik heb ook de sleutel gevonden van de brug terug, naar wie ik wil zijn. "Wil je gelijk of wil je geluk?" De vraag die Karin mij vaak stelde, als ik afdreef van de liefdevolle mens die we allemaal diep van binnen zijn.

Ik oefen dagelijks op meerdere momenten in het mediteren van wat de Goede Geest mensen door de eeuwen heen heeft ingefluisterd. Eigenlijk is het heel simpel, als je bedenkt, dat er uiteindelijk maar twee basis-emoties zijn: Liefde en angst! 

Alhoewel ik voortkom uit een traditioneel christelijk 'nest', is het traditionele christendom inmiddels niet meer mijn thuis. Zowel Mattheus 25 als 1 Johannes 4 als 1 Korinthiërs 13 maken glashard duidelijk, dat er maar één bron is, die van hogerhand komt: de Liefde. Het traditionele christendom heeft er zoveel omheen- en tussendoor gevlochten, dat de eigen verantwoordelijkheid van de mens om Liefde te ZIJN lijkt te zijn verworden tot iets, dat niet haalbaar is voor ons en dat we er daarom ook niet voor en uit hoeven te leven. Daardoor zien Christenen er soms geen probleem in om samen te werken met krachten die uitsluitend uit zijn op macht en eigen eer en glorie. Sterker: in de Verenigde Staten hebben zij eind 2024 een president aan de macht geholpen, die uitsluitend in die waarden gelooft, die hem machtig maken. En ook in Nederland is het bijzonder om te zien, dat de SGP zo dicht tegen de PVV aan opereert. Christenen presenteren zich daarmee als mensen van de wereld van de angst in plaats van als mensen van de grootsheid van de Liefde.

Ik heb de christelijke waarden van de bovengenoemde bijbelteksten als basis voor het leven gekozen en geloof met de middeleeuwse dominicaner monnik Meister Eckhart, dat Jezus ons heeft voorgeleefd, hoe God in ons mensen woning kan vinden. Het gaat erom of wij dáárvoor open staan. Voor een leven vanuit Liefde in plaats van een leven vanuit angst.

Voor wie het christendom door haar dwalingen heeft afgedaan: op de website re-minding.nl is het vanuit  een ander gezichtspunt uitgewerkt met: 

• perspectief
  Ik ben erkentelijk naar en dankbaar voor de mensen van wie ik er mocht zijn en door wie ik ben geworden wie ik ben. Al die mensen met wie ik een stukje mocht oplopen.

• bescheidenheid
  Wie ben ik in een wereld met miljarden mensen, een immens dierenrijk en overweldigende natuur nu eigenlijk? In elk geval niet het centrum!

• zelfrelativering en humor
  Zelfspot is een mooi middel om bescheidenheid te oefenen. En lachen om hoe mensen als Herman Finkers en anderen met woorden de dingen in perspectief kunnen plaatsen of met elkaar verbinden.

• acceptatie
  Het is zoals het is. Aan wat gebeurd is, kan ik niets meer veranderen. Beter focus ik me op de cirkel van invloed dan op die van betrokkenheid.

• vergevingsgezindheid
  Ik las ergens: "Vergeving bevrijdt ons van het vaak ingewikkeld samengesteld gif van emoties als boosheid, wraakgevoelens, minderwaardigheidsgevoelens en onmacht. Vergeving ontneemt het trauma zijn macht. Vergeving is de poort naar de Liefde!"

• dankbaarheid
  Dankbaarheid wordt ook wel het paradepaardje van de positieve psychologie genoemd. De Amerikaanse psycholoog Martin Seligman, grondlegger van deze stroming, hield in 1998 een beroemd geworden speech waarin hij opriep meer onderzoek te doen naar wat mensen gelukkig maakt in plaats van naar psychische stoornissen.

• compassie
  Compassie is een diepgaand begrip van de pijn van een ander, gecombineerd met de wens om deze pijn te verlichten. Het vereist een actieve betrokkenheid bij de emotionele ervaringen van anderen, een bereidheid om naast iemand te staan in moeilijke tijden, en een verlangen om actie te ondernemen om te helpen.

• vrijgevigheid
  Een in zowel het Christendom, als de Islam als het Boeddhisme bekende daad van belang. Geven gaat echter niet alleen over materie, maar zeker ook over aandacht en geborgenheid. Vrijgevigheid of generositeit vormt het slotstuk van de vorige zeven deugden: mensen hebben mensen nodig! Of zoals Afrika het ons leert in Ubuntu: ik ben alleen, omdat wij zijn. We zijn als door een navelstreng met elkaar verbonden. Jaren geleden schreef ik er de blog 'Je kan niet kiezen geen navelstreng te hebben' over.

Vrienden moeten mij soms nog steeds corrigeren. Bijvoorbeeld als ik wat doordraaf in gedrevenheid of me laat meeslepen door boosheid of teleurstelling. En Karin tenslotte diende geregeld als anker voor mij, als ik bijvoorbeeld niet oplettend was. Mensen hebben mensen nodig! En dat geldt zeker voor mij.

Heel veel mensen zijn tijdens mijn leven belangrijk voor me geweest, maar het allerbelangrijkst is ongemerkt toch iemand geweest, die blijvend mijn leven immens heeft beïnvloed. Eigenlijk voor veruit de meeste tijd zonder dat zij en ik er ons van bewust waren. Ik heb het over mijn lieve vrouw Karin, die helaas op slechts 67-jarige leeftijd in mijn armen is overleden. Zij had een even simpel als doeltreffend plan voor geluk: optimistisch en altijd vrolijk en vriendelijk wandelen in het Licht en leven van en voor de Liefde. In haar 30 jaar durende directe nabijheid ben ik voor een deel ongemerkt getransformeerd van een harde zwart-wit denkende maar emotionele man met een onwankelbare mening in een zachtaardige nog steeds emotionele man, die ook nog steeds soms te snel zijn mening uitspreekt, maar zichzelf evensnel weer kan corrigeren en gewoon lief en kwetsbaar durft te zijn. Vanaf ongeveer mijn zestigste jaar begon ik door te krijgen, wat er met en in mij gebeurde.

‘Wil je geluk of wil je gelijk?’ en ‘Is dat jouw gevoel of is het een feit?’ zijn gevleugelde vragen van Karin aan mij. Niet zelden pas in een later stadium gesteld, omdat zij als geen ander aanvoelde of ik al kon ontvangen of nog vol in de emotie woonde. 

Ook als ik het moeilijk had met de hele wereld en mijzelf en zelfs voor haar moeilijk en ontoegankelijk was, liet zij mij niet vallen. Ze was er voor mij als ik haar bewust of onbewust nodig had. Met haar warme en haar zachte persoonlijkheid was zij er. Maakte zij een enorm verschil. Ik hoop, dat ook ik haar plan van geluk kan uitdragen. En ik geloof dat ik daarvoor kan kiezen. 

Het unieke van menszijn is, dat we voor een deel ook zelf onze route in het leven kunnen bepalen. Van Edit Eva Eger kunnen we leren, dat er voor ons mensen veel te kiezen is. We kunnen ervoor kiezen om anderen de schuld te geven als wij iets fout doen. We kunnen ervoor kiezen om dan met een beschuldigende vinger naar onze opvoeding, onze ouders of God te wijzen. We kunnen ervoor kiezen om geen verantwoordelijkheid te nemen voor wie we zijn en wat we doen. Maar van Stephen Covey heb ik geleerd, dat we ook kunnen groeien naar onafhankelijkheid en daarna - en dat is een keuze - naar wederzijdse afhankelijkheid. Via overwinningen op jezelf en overwinningen samen met anderen kunnen we in alle menselijke bescheidenheid een bijdrage zijn in de levens van anderen, in de wereld waarin we leven. Ik heb 'voor een deel' hierboven echter niet voor niets onderstreept. Want ik ontken absoluut niet, dat geluk en pech ook een belangrijk deel uitmaken van wat er in iemands leven kan gebeuren. Het meritocratische geloof dat ik 100% verantwoordelijk ben voor het succes in mijn leven, dat geloof deel ik niet. Het begint al met waar je wieg stond en zo hebben diverse mensen en omstandigheden onderweg mij geholpen en heb ik heel vaak ook gewoon 'stom' geluk gehad!

Allemaal zijn we dus verschillend en toch hebben we nog veel meer, dat ons met elkaar verbindt. Dat maakt, dat we constant keuzes maken tussen ons individuele menszijn en ons menszijn als deel van een samenleving (groot of klein). Keuzes tussen muren om ons te beschermen of bruggen om over te steken naar anderen of … naar wie we zelf liever zouden willen zijn. Keuzes tussen ons ego (en een leven gebaseerd op angst of een substituut daarvan) of deel durven zijn van het geheel (Ubuntu: een diep besef van onderlinge verbondenheid van mensen met elkaar en de natuur). 

Ik kies voor een inclusieve en rechtvaardige wereld om liefdevol samen te leven. Mijn uitdaging is om daarin hier en nu aanwezig te ZIJN zonder me te verliezen in negativiteit en oordelen. Om Liefde te ZIJN en Vreugde in de wereld te brengen.

In de Preek van de Leek die ik op zondag 5 februari 2023 mocht houden in de Emmaüskerk in Barneveld leer je me kennen, zoals ik er graag wil ZIJN en waarop ook jij me mag aanspreken, als je me niet zo ervaart. 

Zo, open en kwetsbaar, ben ik compleet, gelukkig en in staat creatief van betekenis te zijn voor de wereld om mij heen. Niet vanuit mijn ego, maar vanuit de Goede Geest, het Innerlijk Licht, dat elk mens en dus ook ik in genade mag ontvangen.

Kort?
Ik wilde het echt kort houden. Dat is overduidelijk niet gelukt. Sorry.